© 2007 Ginderbroek
Het Molse laken en de baai hadden eertijds een zekere vermaardheid, maar met het oprichten van de lakenfabrieken in Verviers kreeg de Molse weverijen het erg te verduren.
De opstand tegen de verlichte despoot Willem I was ook een verzet van ‘de werkman’ tegen de industriële revolutie, of tegen de machines, die hun werk kwamen afnemen.
Ook in Mol werd in het najaar van 1830 de eerste machine vernietigd. Het ging om de spinmolen aan ’t Laar van Pirson, een industrieel uit Verviers. Met die molen was het mogelijk om 16 draden tegelijk te trekken. De spinners vreesden dat ze hun werk zouden verliezen. Op een dag werd Pirson uit zijn fabriek weggelokt onder het valse voorwendsel dat de burgemeester hem wilde spreken. Spinners uit Dessel en Mol hebben dan de machine volledig vernield en de brokstukken in een vijver gegooid. (Paul Vos, Kamer van Heemkunde)
Ginderbroek was een arbeiderswijk en telde volgens het bevolkingsregister van 1856-1866 nog 11 spinners.
De voorouders van Fons en Liza Berghmans (Hooistraat) waren thuiswevers. Daarbij boerden ze nog wat bij. Als het wat minder druk was, gingen ze nog smokkelen naar Holland.
Het verhaal van ‘De bende van de Pijpenkop’ ging over die voorouders en is te lezen in Zo leefde Ginderbroek nr. 16, p. 24 – 28.
De laatste huisspinner van Mol was de familie Raus. In een huiskamer, later in een werkplaats, weefden ze laken en dekens.
Jan Raus (°1861) woonde in de Nieuwstraat. Terwijl hij in zijn werkhuis zat te weven, hield zijn vrouw een café en een winkel van koloniale waren en kleding.
Het weefbedrijfje heette: In de Kempen, bij Jan Raus
Laken-, deken- en wolspinnerij
Achter zijn woning had hij aan de oever van de Nete een staketsel gebouwd om er wol te kunnen wassen.
Het weefgetouw en de pers van Jan Raus verhuisden naar het museum ‘Taxandria’ in Turnhout. Een identiek model als dat van zijn weefgetouw staat nu in de inkomhal van het Molse culturele centrum ’t Getouw.
Miel, de zoon van Jan, werkte al op een modern, ijzeren weefgetouw. In het begin van de oorlog werd het in 1940 als oud ijzer verkocht.
De opstand tegen de verlichte despoot Willem I was ook een verzet van ‘de werkman’ tegen de industriële revolutie, of tegen de machines, die hun werk kwamen afnemen.
Ook in Mol werd in het najaar van 1830 de eerste machine vernietigd. Het ging om de spinmolen aan ’t Laar van Pirson, een industrieel uit Verviers. Met die molen was het mogelijk om 16 draden tegelijk te trekken. De spinners vreesden dat ze hun werk zouden verliezen. Op een dag werd Pirson uit zijn fabriek weggelokt onder het valse voorwendsel dat de burgemeester hem wilde spreken. Spinners uit Dessel en Mol hebben dan de machine volledig vernield en de brokstukken in een vijver gegooid. (Paul Vos, Kamer van Heemkunde)
Ginderbroek was een arbeiderswijk en telde volgens het bevolkingsregister van 1856-
De voorouders van Fons en Liza Berghmans (Hooistraat) waren thuiswevers. Daarbij boerden ze nog wat bij. Als het wat minder druk was, gingen ze nog smokkelen naar Holland.
Het verhaal van ‘De bende van de Pijpenkop’ ging over die voorouders en is te lezen in Zo leefde Ginderbroek nr. 16, p. 24 – 28.
De laatste huisspinner van Mol was de familie Raus. In een huiskamer, later in een werkplaats, weefden ze laken en dekens.
Jan Raus (°1861) woonde in de Nieuwstraat. Terwijl hij in zijn werkhuis zat te weven, hield zijn vrouw een café en een winkel van koloniale waren en kleding.
Het weefbedrijfje heette: In de Kempen, bij Jan Raus
Laken-
Achter zijn woning had hij aan de oever van de Nete een staketsel gebouwd om er wol te kunnen wassen.
Het weefgetouw en de pers van Jan Raus verhuisden naar het museum ‘Taxandria’ in Turnhout. Een identiek model als dat van zijn weefgetouw staat nu in de inkomhal van het Molse culturele centrum ’t Getouw.
Miel, de zoon van Jan, werkte al op een modern, ijzeren weefgetouw. In het begin van de oorlog werd het in 1940 als oud ijzer verkocht.
