De inwoners van de dorpen zagen zich genoodzaakt om versterkingen op te werpen om hun have en goed te beschermen. Zo had Mol-Centrum vijf schansen, waaronder de kerktoren.
Een schans was een kleine vestiging, met een gracht er omheen, een aarden wal en afgesloten met een ophaalbrug.
Zodra de torenwachter met de stormklok het noodsein gaf, werden vee, koopwaar en meubels naar de schans gebracht waar iedere ingezetene zijn eigen plaats had.

Buiten het Centrum kozen de wijken en de gehuchten een plaats die tamelijk ver van de woonkern verwijderd lag.
De schans van Ginderbroek lag in een moerassig gebied dicht bij de Nete, zodat de grachten steeds vol water stonden. De uitgegraven grond diende als wal die beplant werd met doornstruiken.

In 1575 kreeg de gemeenten de toelating om een boerenwacht op te richten. Dit legertje moest de kerktorens en de versterkingen (schansen) helpen beveiligen tegen ongure straatlopers, roversbenden en oproerige soldaten, soms ook tegen voorbijtrekkende huursoldaten die noodgedwongen van roven moesten leven.
De schans van Ginderbroek lag tussen de Hooistraat, de tuinen van de Polderstraat, het paadje naar het ‘Schabberdekske’ (Schapendijk) en tegen het huidige zuiveringsstation.

In meetboeken van de 17de eeuw is er al sprake van de Ginderbroekse schans.

1654: ... den bempt van dionys boons achter de schans ...
1690: ... seckeren hunnen bempt aen de Genenbroecxe schanse ...
1706: ... perceel weyde gelegen te Genebroek achter de schanse ...

1724: ...sekere twee bemden gelegen aen de genebroecxe schans, noordt de schans straete ...  

De meeste schansen hebben gedurende ongeveer tweehonderd jaar een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van de Kempen. In de tweede helft van de 18de eeuw geraakten ze in onbruik. Men dichtte de grachten en het perceel werd daarna vooral als hooiland gebruikt. Er is nog lange tijd een waterplas het ‘Kuiltje’ geweest, vermoedelijk een overblijfsel van de schansgracht.
Bertha Hannes van bierhandelaar Verborgt in de Polderstraat vertelde dat bij het graven van de fundamenten van het biermagazijn verharde houtdelen te voorschijn zijn gekomen.
Zelfs na 1950 spraken de mensen, die in de buurt woonde, nog van de schans: “Ga eens voeder halen op de schans!”
“Ik ga eens wandelen tot aan de schans.”
“Wie gaat er op de schans bouwen?”
Nu staan er al een viertal woningen in de Hooistraat waar vroeger de schans was.